بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحۡصُواْ ٱلۡعِدَّةَ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ لَا تُخۡرِجُوهُنَّ مِنۢ بُيُوتِهِنَّ وَ لَا يَخۡرُجۡنَ إِلَّآ أَن يَأۡتِينَ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖ وَ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَقَدۡ ظَلَمَ نَفۡسَهُۥ لَا تَدۡرِي لَعَلَّ ٱللَّهَ يُحۡدِثُ بَعۡدَ ذَٰلِكَ أَمۡرٗا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ اى پيمبر هر گاه طلاق گفتيد زنان را پس طلاقشان گوئيد براى عده آنان و بشمريد عده را و بترسيد خدا را پروردگار خويش برونشان نرانيد از خانه‌هاى خويش و برون نروند مگر آنكه بيارند فحشايى آشكار و اين است مرزهاى خدا و آنكه بگذرد از مرزهاى خدا همانا ستم كرده است خويش را ندانى شايد خدا پديد آرد پس از اين كارى را

فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمۡسِكُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ فَارِقُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٖ وَ أَشۡهِدُواْ ذَوَيۡ عَدۡلٖ مِّنكُمۡ وَ أَقِيمُواْ ٱلشَّهَٰدَةَ لِلَّهِ ذَٰلِكُمۡ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجٗا

تا گاهى كه رسيدند سرآمد خويش را پس نگاهشان داريد به خوشى يا دورى گزينيد از ايشان به خوشى و گواه گيريد دو تن عدالتمند را از شما و بپاى داريد گواهى را براى خدا بدين اندرز داده شود آن كو ايمان آرد به خدا و روز آخر و آنكه بترسد خدا را نهد برايش برون‌شدنگاهى

وَ يَرۡزُقۡهُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَحۡتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَهُوَ حَسۡبُهُۥٓ إِنَّ ٱللَّهَ بَٰلِغُ أَمۡرِهِۦ قَدۡ جَعَلَ ٱللَّهُ لِكُلِّ شَيۡءٖ قَدۡرٗا

و روزيش دهد از آنجا كه در شمار نيارد و آن كو توكل كند بر خدا پس باشدش همانا خدا است رسنده كار او هر آينه نهاده است خدا براى هر چيزى اندازه‌اى

وَ ٱلَّٰٓـِٔي يَئِسۡنَ مِنَ ٱلۡمَحِيضِ مِن نِّسَآئِكُمۡ إِنِ ٱرۡتَبۡتُمۡ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَٰثَةُ أَشۡهُرٖ وَ ٱلَّٰٓـِٔي لَمۡ يَحِضۡنَ وَ أُوْلَٰتُ ٱلۡأَحۡمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مِنۡ أَمۡرِهِۦ يُسۡرٗا

و آنان كه نوميد شدند از خون ديدن از زنان شما اگر شك آورديد پس عده ايشان سه ماه است و آنان كه حيض نشدند (خون نديدند) و زنان باردار سرآمد ايشان آن است كه نهند بار خود را و آن كو بترسد خدا را قرار دهد براى او از كارش گشايشى

ذَٰلِكَ أَمۡرُ ٱللَّهِ أَنزَلَهُۥٓ إِلَيۡكُمۡ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يُكَفِّرۡ عَنۡهُ سَيِّ‍َٔاتِهِۦ وَ يُعۡظِمۡ لَهُۥٓ أَجۡرًا

اين است امر خدا كه فرستادش بسوى شما و آن كو بترسد خدا را بسترد از او گناهانش را و بزرگ كند برايش پاداش را

أَسۡكِنُوهُنَّ مِنۡ حَيۡثُ سَكَنتُم مِّن وُجۡدِكُمۡ وَ لَا تُضَآرُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُواْ عَلَيۡهِنَّ وَ إِن كُنَّ أُوْلَٰتِ حَمۡلٖ فَأَنفِقُواْ عَلَيۡهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّ فَإِنۡ أَرۡضَعۡنَ لَكُمۡ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ أۡتَمِرُواْ بَيۡنَكُم بِمَعۡرُوفٖ وَ إِن تَعَاسَرۡتُمۡ فَسَتُرۡضِعُ لَهُۥٓ أُخۡرَىٰ

بنشانيد زنان را آنجا كه خود نشستيد از دارايى خويش (يا از گشايش خويش) و نيازاريدشان كه تنگ بر ايشان گيريد و اگر باشند بارداران پس هزينه كنيد بر ايشان تا بنهند بار خود را و اگر شير دادند براى شما بپردازيد بديشان مزدهاى ايشان را و بسازيد با همديگر به خوشى و اگر سخت باشد شما را زود است شير دهدش ديگرى

لِيُنفِقۡ ذُو سَعَةٖ مِّن سَعَتِهِۦ وَ مَن قُدِرَ عَلَيۡهِ رِزۡقُهُۥ فَلۡيُنفِقۡ مِمَّآ ءَاتَىٰهُ ٱللَّهُ لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا مَآ ءَاتَىٰهَا سَيَجۡعَلُ ٱللَّهُ بَعۡدَ عُسۡرٖ يُسۡرٗا

بايد هزينه كند گشايشمند از گشايش خويش و آنكه تنگ شده است بر او روزى پس بايد بدهد از آنچه خدايش داده است تكليف نكند خدا كسى را جز آنچه بدادش زود است نهد خدا پس از تنگى گشايشى

وَ كَأَيِّن مِّن قَرۡيَةٍ عَتَتۡ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِۦ فَحَاسَبۡنَٰهَا حِسَابٗا شَدِيدٗا وَ عَذَّبۡنَٰهَا عَذَابٗا نُّكۡرٗا

و بسا شهرى كه سرپيچيد از فرمان پروردگار خود و فرستادگانش پس رسيديم حسابش را حسابى سخت و شكنجه كرديمش شكنجه‌اى زشت

فَذَاقَتۡ وَبَالَ أَمۡرِهَا وَ كَانَ عَٰقِبَةُ أَمۡرِهَا خُسۡرًا

پس چشيد فرجام كار خويش را و شد پايان كار او زيانكارى

أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗا فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَدۡ أَنزَلَ ٱللَّهُ إِلَيۡكُمۡ ذِكۡرٗا

آماده كرد خدا براى ايشان عذابى سخت پس بترسيد خدا را اى خردمندان آنان كه ايمان آورديد همانا فرستاد خدا بسوى شما ذكرى (يادداشتى)

رَّسُولٗا يَتۡلُواْ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ مُبَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ مَن يُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ وَ يَعۡمَلۡ صَٰلِحٗا يُدۡخِلۡهُ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗا قَدۡ أَحۡسَنَ ٱللَّهُ لَهُۥ رِزۡقًا

پيمبرى كه بسرايد بر شما آيتهاى خدا را روشن تا برون آورد آنان را كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند از تاريكيها بسوى روشنايى و آنكه ايمان آرد به خدا و بكند كارى شايسته درآردش باغهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آن هميشه به راستى نكو كرده است خدا برايش روزى را

ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ وَ مِنَ ٱلۡأَرۡضِ مِثۡلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ ٱلۡأَمۡرُ بَيۡنَهُنَّ لِتَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ وَ أَنَّ ٱللَّهَ قَدۡ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عِلۡمَۢا

خدا است آنكه آفريد هفت آسمان و از زمين مانند آنها فرود آيد كار ميان آنها تا بدانيد كه خدا بر همه چيز است توانا و آنكه خدا فراگرفته است همه چيز را به دانش